De eerste kilometers na lange tijd!

Nadat de motor eindelijk vandaag om 13.00 uur het weer naar behoren leek te doen heb ik besloten de sprong te wagen naar Sukkur (175 km). Onder het mom van als er wat gebeurt zorgt oom agent wel voor me. Van tevoren nog wat gereedschap ingekocht omdat ik toch wel leunde op Otto en Paul. Een binnenband zat er in Sadiq Abad niet in dus ik hoop maar dat dat leed me bespaard blijft, plakken kan ik overigens wel.
Pas om 17.00 uur was de politie zover om me te escorteren en zoals gezegd stelde ik dat nu erg op prijs. Het was natuurlijk van tevoren duidelijk dat ik in het donker zou komen te rijden, maar ik was het stilzitten meer dan zat, en Sadiq Abad eigenlijk ook. Het afscheid was apart, iedereen die ik tegen was gekomen kwam zeer amicaal afscheid nemen en ik moest vooral de agent en de monteur bellen als ik in Sukkur was (misschien hadden zij net zo'n twijfel gevoel als ik. Met de hand op de koppeling en de vinger bij de noodknop gereden. Na enkele kilometers komt zowaar weer wat vertrouwen terug van de haat liefde relatie die ik inmiddels met de motor heb.
Wonderwel is de 175 km zonder problemen verlopen. Dit mag een wonder heten met een opgelaste spindel en drukveertjes uit een heel ander product. De motor geeft ook bij aankomst in Sukkur nog steeds olie.
De rit was genieten, prachtige rijstvelden, kamelen, waterpartijen en een mooie weg (ik had ze op het hart gedrukt de snelweg te nemen). Juist bij aankomst in Sukkur de politie kwijtgeraakt, maar het veel te dure hotel toch gevonden met behulp van de altijd vriendelijke Pakistani.
Mooi te lezen dat Paul en Otto een rustdag hebben genomen, dan ben ik weer 175 km dichterbij gekomen. Morgen vertrek ik om 6.00 uur, eens kijken of ik Quetta in een ruk kan halen.