We zijn nu in Esfahan herenigd met Marc, het ziet er naar uit dat het eindelijk goed gaat komen met zijn motor. We hebben hier met behulp van een paar zeer vriendelijke mensen een zogenaamde VPN verbinding kunnen maken zodat we niet meer door dat ergerlijke Iraanse filter worden gehinderd. Foto's opladen gaat nu ook een stuk gemakkelijker.
Eerst nog even wat berichtjes van iets eerder:
24 September, Perspolis en Shirad
Dan maar bij zonsopgang, een uur vroeger door de wintertijd, direct gaan kijken. Helaas gesloten tot 8 uur en dus alleen maar buiten het hek wat foto's kunnen maken.
Na het ontbijt dan echt naar binnen. Het is een indrukwekkend grote ruine die deels goed bewaard is gebleven omdat hij eeuwen onder het zand gelegen heeft, onzichtbaar voor kapers. Behalve het belangrijke archeologische belang is het hier ook leuk om naar de bezoekers te kijken. Dat zijn er best veel, vooral gezien het feit dat dit buiten het seizoen is. 95 % is Iraniër.
Na de middag zijn we per taxi en minibus naar Shiraz gegaan om daar een aantal bezienswaardigheden te bezoeken en om geld te wisselen, wat dringend noodzakelijk was anders konden we ons hotel niet betalen. Voordat we goed en wel op zoek waren werden we benaderd door een locale jongeman van 27 jaar die ons wel door de stad wilde leiden.
Hij heeft ons naar een Koraanschool gebracht, vanwaar je vanaf het dak mooi een overzicht over de stad hebt en naar een zogenaamde "Shrine" een indoor begraafplaats voor de welgestelden, altijd voorzien van mooie versieringen en een koepel. Hier moesten we ook een donatie doen voor het goede doel, maar dit keer was het niet al te zeker of de jonge man misschien niet zelf het goede doel was.
Vlak voor het instappen in de minibus kregen we een telefoontje van Marc, die kon melden dat zijn motor zeker 300 km succesvol had afgelegd en was aangekomen in Yazd. Dat houdt in dat hij, wanneer alles goed gaat, morgen in het zelfde hotel in Esfahan kan aankomen als wij. Dat zou wat zijn.
26 september van Persepolis naar Esfahan
Redelijk vroeg opgestaan, maar het ontbijt liet nogal op zich wachten. Nog wat van het internet gebruik gemaakt, want hier kan het in ieder geval, waardoor het vertrek pas na 10 uur plaats vond. Hartelijk afscheid genomen van Arezoo en Yasser en bedankt voor hun goede diensten.
Het grootste deel ging over autosnelweg, hoewel we hier ook niet veel harder dan 90 kunnen en soms minder berg op en/of met flinke tegenwind, schoot het toch redelijk op. We konden zelfs een tukje doen tijdens een tussenstop achter een paar bomen op de heel brede middenberm. Soms is deze zo breed, dat je de rijstroken voor de andere richting nauwelijks kunt zien. Paul heeft bij een volgende stop zijn luchtfilter maar eens gewisseld, omdat het vermogen wat minder leek te worden, maar dat kan ook gewoon aan de wind gelegen hebben.
Toen de zon net achter de bergen verdween kwamen we in Esfahan aan. Deze stad bleek veel groter dan aanvankelijk gedacht en het verkeer was op dat moment heel, heel druk. Een goed half uur later kwamen we in het centrum aan, waar ons hotel zich zou moeten bevinden, tevens ontmoetingsplek met Marc. Het was intussen donker geworden. Vragen aan locals leverde aanvankelijk niet veel op, omdat de meeste geen Engels spreken en kaartlezen was ook niet hun sterke kant. Na veel pogingen Marc aan de telefoon gekregen, die het hotel al lang had gevonden, en hij zou wel langs de weg gaan staan. Helaas wilde op dat moment de motor van Otto niet meer starten. Dat leverde nog eens een half uur vertraging op, maar toen deed hij het ook weer. We stonden vlak bij het doel, dus na minder dan 1 minuut zagen we Marc al. Het is een apartement hotel met een grote woon/slaapkamer en nog een extra slaapkamer, erg luxe dus.
Daarna nog even het centrum in (5 min lopen) om een restaurant te bezoeken en vervolgens nog even over het grote Imanplein lopen. Hier kwamen we aan de praat met waterpijp rokende jongeren en hebben heel leuke gesprekken gevoerd. We zullen ze waarschijnlijk vandaag (maandag) weer ontmoeten, waarbij een van hen ook beloofd heeft om ons te helpen met het omzeilen van het irritante internetfilter in Iran. Uiteraard hebben wij ook even aan de waterpijp gelurkt en het bleek dat het eigenlijk meer een heel slap goedje was, deze keer althans.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten