24 oktober van Langweid naar Dieblich bij Koblenz

Met Berhtil en Arnold afgesproken om een pension te nemen in Dieblich, daar kunnen we dan een paar biertjes drinken en een sigaartje roken in de Biergarten.
Vertrek in Langweid was KOUD. Na een kilometer of 80 al een koffietent anex warme bakker opgezocht om op te warmen. Lekker appelgebak bij de koffie. Daarna bleef het koud maar de zon ging schijnen. De eerste 120 km afgelegd over N-wegen die erg leuk waren en ook een mooi uitzicht boden. Daarna de A6 en A61. Bij Worms er af gegaan om te luchen, een leuke oude stad met ook weer een goed café-restaurant. Om 17:15 aangekomen in Dieblich, waar we werden verwelkomd door een aardige dame van Hotel Moselgruß. Telefoon van Berthil gehad dat ze ongeveer bij Köln zijn, dus een uurtje na ons zullen komen.
Om ongeveer 18:30 zijn Arnold en Berthil gearriveerd en we hebben gezamelijk een flinke hoeveeleid bier en borrels gedronken, terwijl de gesprekken voornamelijk over motoren gingen.
Morgen niet te gek vroeg weg, maar wel op tijd omdat er aan het eind van de dag regen voorspeld wordt.

Malcesine, Innsbruck, Langweid (bij Augsburg)

Grotere kaart weergeven

23 oktober van Malcesine naar Langweid bij Augsburg

In Malcesine nog geprobeerd een warme bakker te vinden voor het ontbijt, maar helaas het was zondag en alles gesloten. Vertrokken richting Bolzano, Brenner en Innsbruck. Vanaf Rovereto over de Autostrada, dus schoot wel aardig op, alleen was de tol (€ 9) duurder dan de verstookte benzine op dat stuk. Bij een benzinepomp nog wat koffie gehaald die we in de zon konden opdrinken. Het was overigens wel koud onderweg. Langs de Brenner over de snelweg en bij Innsbruck er af om een vignet te vermijden. Bijzonder mooie uitzichten over de besneeuwde toppen van de Alpen. In Innsbruck op een terras gaan zitten waar we door een aardige dame (35) genaamd Henriëtte werden aangesproken met de zin: "Wer von euch ist der verrückte mit dem Royal Enfield?". Ze bleek er zelf ook een gehad te hebben en daarmee door o.a. Zuid Amerika gereden, waar haar man nu ook weer rond reed, met een BMW overigens. Zij noemde ons "Raser" wegens het feit dat wij 100 km/h of soms meer over de snelweg reden. Zelf kon ze net 80 halen met haar oude Enfield van ongeveer 1985. Bijzonder leuk gesprek met haar gehad tijdens een lekkere lunch.
Daarna doorgereden over de Fernpass langs Garmisch Partenkirchen richting Augsburg. Daar begon het donker en koud te worden, dus bij het volgende dorpje Langweid gestopt. Ook hier weer een pension (waarschijnlijk het enige in het dorp) gevonden voor € 75,- dit keer, maar wel met ontbijt. We moeten nog ongeveer 650 km naar Aarle Rixtel, dat wordt wel erg veel voor een dag. Misschien kunnen we met Berthil en Arnold wel een pensionnetje 200 km voor Aarle Rixtel afspreken, waar zij dan ook overnachten, dan kunnen we nog gezamenlijk een biertje drinken.

Van Albanië naar het Gardameer in Italië

Grotere kaart weergeven


20 oktober door Albanië naar Montenegro

's morgens eerst een goede omelet met veel olijfolie gehad en vervolgens naar het noorden langs de kust gereden. De kust is hier dermate grillig dat je dan ook zo nu en dan over een pas moet. Dat levert heel erg leuke weggetjes met prachtige uitzichten op. De gemiddelde snelheid en dan vooral hemelsbreed is dan niet erg hoog.
Eerst in Vlore gestopt om bij de veerboothaven nog even te kijken, maar dat leverde niets op. Daarna een Albaniër ontmoet die 10 jaar in Nederland had gewerkt (Jani Patos), nadat hij uit Albanië was gevlucht in het communistiche tijdperk. Al met al zijn we meer dan een uur in Vlore geweest. Daarna naar Dürres en daar ook in de haven gekeken, zonder resultaat, en een hamburger en hotdog gegeten.
Albanië langs de kust blijkt een erg leuk land te zijn waar gerekend wordt op een flinke toename van het toerisme gezien de vele hotels in aanbouw. Verder is het voor onze begrippen erg goedkoop.
Uiteindelijk naar Bar in Montengro gegaan. De grens leek probleemloos, alleen bleek hier dat de verzekering van Paul Montenegro niet dekte (Albanië ook niet bleek hier). Na betaling van € 10 premie konden we verder, al met al binnen een kwartier. Toch was het al zo goed als donker toen we in Bar aankwamen. Voor de zekerheid nog even in de haven gekeken, want er lag een schip klaar. Dat ging echter naar Bari in Zuid Italië en daar hebben we niets aan. Vervolgens een hotel gezocht en bij een **** Hotel aangekomen. De man achter de balie was echter zo vriendelijk om een dame met een goedkoper appartement te bellen en de weg er naar toe te wijzen.

21 oktober door Montenegro, Servië en Kroatië naar  Split.

Het pensoin was  goed en niet ver er vandaan bij restaurant "de Ferryboat" kunnen eten en de volgende ochtend ontbeten. Om een uur of 9 vertrokken bij half bewolkt maar redelijk warm weer. Helaas na een uur rijden brak er onweer uit. Gestopt bij een warme bakker waar we lekkere broodjes konden krijgen en uiteindelijk ook koffie. We hebben er zeker anderhalf uur doorgebracht om te wachten tot de buien voorbij waren. Daarna vertrokken en het weer klaarde op. Langs Dubrovnic gereden bij redelijk zonnig weer. Vanaf de weg een prachtig uitzicht op deze stad, maar er toch maar langs gereden.  Daarna begon het echter weer te regenen en soms niet zachtjes. Voormalig Joegoslavië heeft nu veel grenzen en bij elke moesten we weer stoppen voor controle. Het kost wat tijd maar per grenspost ging het redelijk snel. De volgende stop bij een ouder echtpaar in een restaurantje dat op het punt stond de klandizie te verliezen wegens een in aanbouw zijnde snelweg. We kregen lekkere koffie en een voorraad vijgen, mandarijnen en druiven voor slechts een paar euro. Daarna verder naar Spit. Het begon al later te worden en pas in donke kwamen we in Spit aan. Toch maar even naar de haven gereden om te kijken of er nog een veerboot naar Italië zou gaan, en jawel een uur later zou een boot naar Ancona vertrekken. Wij geboekt en meteen ook maar een hut bij genomen voor € 30 pp extra, dat zou in ieder geval een goede nachtrust opleveren.
Een paar lekkere biertjes gedronken en een een bijzonde goede en niet goekope maaltijd genoten.
(het kaartje geeft een route via Zadar, maar rechtstreeks Split - Ancona kon ook)

22 oktober Ancone naar Malcesine

De ferry komt om 8 uur aan, dus vroeg ontbijten en vertrekken naar het noorden. Na een tijdje op de "Autostrada" aangekomen en dan flink kilometers maken. De dag begon droog en koud, maar ging over in nat en koud. Gelukkig was het na de middag zonnig, zodat we toch nog weer wat konden opdrogen. Doorgereden naar Verona en daar in de oude binnenstad op een plein een goede maaltijd genoten met wat hete koffie. Paul was in een grijs verleden nog eens bij het Gardameer geweest in een goedkoop en goed pension. Dat hebben we maar opgezocht maar dat was helaas vol, dan maar bij de buurman. Deze heeft een goed en groot appartement met WiFi voor € 65,- dat moet dan maar kunnen. Dit keer waren we ruim op tijd voor donker binnen.

de boot gemist

View Larger Map

18 oktober (2)

Lekker wezen eten in een eetcafé waar na een tijdje ook een band kwam spelen. Het werd er dus erg druk. Daarna in het

internetcafé gezocht naar alternatieve veerdiensten vanuit Albanië, maar die gaan in oktober helemaal niet. Dus toch morgen vertrekken met de motor door Albanië.

19 oktober de boot gemist.

Vroeg opgestaan en ingepakt en gereden naar de warme bakker, die ook koffie en broodjes verkoopt, gerund door een aardige mevrouw. Bijna konden we niet weg, want Otto's kabelslot wou niet meer open, uiteindelijk met de nodige WD30 toch nog gelukt. Uitstekende wegen langs de kust en over heuvels, met een mooi zonnetje erbij, dus het rijden was erg leuk.

Onderweg goede koffie met tosties gehad zo'n 50 km van de grens Griekenland-Albanië. Toen we daar aankwamen wachtte ons echter een onaangename verrassing, een rij auto's voor de grens waar geen beweging in zat. Ook het douanepersoneel staakte. Gelukkig konden we een aardige doaunier en een leuke douanière ervan overtuigen dat we nog een heel lange reis voor de boeg hadden. Ook waren ze wel geïnterresseerd in onze motoren. Na ongeveer 45 minuten oponthoud konden we dan toch doorrijden, terwijl alle Griekse auto's bleven staan. Daarna weer een erg leuke bergweg naar de kust waar we in een klein dorp voor € 20,- een prima kamer gevonden hebben. Een tentje er vlak bij had prima eten en we kunnen er ook ontbijten voor heel weinig geld.

Patra

17 oktober naar Pata(s)

's Avonds nog een pizza gegeten en ijskoude rode wijn gedronken bij een restaurant waar het internet wilde werken, en daarna nog een Ouzo met een sigaar genomen.
Maandag tijd opgestaan en bij stralend zonnig weer naar een ontbijtplek bij het strand gegaan. Onbedekte hemel betekent ook flinke afkoeling, dus het was erg koud, ook 's nachts. Koffie met tosties kunnen krijgen en vervolgens afscheid genomen van de erg vriendelijke mevrouw van het pension. Eerst een stuk autosnelweg langs de kust en daarna binnendoor over de bergen. Begonnen met een brede bergweg met haarspeldbochten waar je 80+ kon rijden. De Garmin had vervogens een andere route in gedachten dan wij op de kaart hadden gezien. Op een gegeven moment reden we over eenbaanswegen en door boerendorpjes waar nauwelijks asfalt te vinden was. De wegen waren verder erg goed. Daarna toch weer via grote wegen langs de kust naar Patra. Dat ligt op de Peloponesos verbonden met het vaste land met een fraaie tuibrug met 4 pylonen. Naar de haven gereden met de ferries naar Venetië, maar helaas bleek dat in Griekenland een grote staking aan de gang was van overheidspersoneel, waarvan het havenpersoneel ook deel uitmaakte. Minstens 2 dagen zou er niet gevaren kunnen worden, zo mogelijk nog langer. De dag ervoor was er nog wel een boot vertrokken. We hadden juist voor deze overtocht gekozen omdat deze de afstand naar Venetië in 2 nachten en een dag aflegt, terwijl wij hier 3 à 4 dagen over zouden moeten rijden, een winst van 2 of 3 dagen dus, en uitgerust in Venetië aankomen. Een extra bijkomstigheid is, dat de motor van Otto beter niet te veel kilometers moet rijden met de provisorisch gerepareerde koppelingsbediening. Wanneer we rechtstreeks van Istanboel naar Bulgarije en verder door de Balkan waren gereden, dan waren we nu ongeveer 1000 km dichter bij huis geweest. Helaas volgen we hier vrijwel geen nieuws dus de staking kwam als een verrassing. We blijven hier nog maar een paar dagen afwachten, want meteen de volgende 2500 km op de motor afleggen is ook geen goede keuze.
We zitten in Spyros Rooms, een eenvoudig maar goed pension vlak bij de haven.

18 oktober

We zijn weer bij de haven geweest, maar er is geen goede kans dat we binnen een paar dagen kunnen vertrekken per veerboot. Wel wat inkopen kunnen doen in Patra en het is goed weer, Otto heeft een nieuw visier en een kabeltje voor de Garmin, ook nog wat goede olie kunnen inslaan bij een soort Praxis . Waarschijnlijk gaan we toch maar rijden hiervandaan, het definitieve besluit moet nog vallen, het internet in het pension doet het nog steeds niet, dus we moeten weer de stad in.

Olympus

Grotere kaart weergeven

15 oktober vertrek uit Istanboel

Het regende en het was koud, met name 's morgens. Later werd het wat droger maar echt warm werd het niet. Niet veel problemen bij de grens. Het carnet hoefde niet te worden ingevuld, we waren al bekend in het computersysteem.
In Griekenland overnacht in een Hotelletje in Kimotini. we moesten wel even zoeken, maar zagen na een tijdje een extreem zijspan voor een cafeetje staan. Mario de eigenaar hiervan kon ons wel een simpel hotel wijzen, we moesten wel eerst even met hem samen een drankje nuttigen. Ook waren hier de Duits sprekende Natella en de Engels sprekende Sonja ons erg behulpzaam. Nadat we waren ingetrokken en daarna een diner hadden genuttigd zijn we nog even langs het café van Sonja en Natella gegaan, Mario was al vertrokken helaas. Hier hebben we onder het genot van een dubbele Ouzo nog wat gepraat met Natella en Sonja.

16 oktober van Kimotini naar Anatolikos Olympos

Op tijd opgestaan en zonder ontbijt vertrokken, want dat leverde het eenvoudige hotel niet. Onderweg wat koffie en tosties genuttigd. Het was wel koud (minder dan 10 graden, in Griekenland notabene), maar tenminste droog. Daarna doorgereden naar Tessaloniki, waar we bij een Starbuck Coffeeshop een mega cappuchino en koffie gedronken hebben. Hier scheen de zon even. Daarna verder, waarbij we bij toeval langs de berg de "Olympus" kwamen. Een onderkomen gezocht en gevonden in Anatolikos Olympos aan de kust. Om 17:00 uur waren we er.

Otto naar de werkplaats en Paul naar de Grand Bazar en Cistern Baslica

14 Oktober

Otto's motor vanmorgen met een Transit busje opgehaald en samen met Otto naar een werkplaats aan de andere kant van de stad vervoerd. Paul is de Grand Bazar gaan bezoeken en die blijkt werkelijk heel erg groot te zijn. Een soort met koepels overdekte Kalverstraat met allerlei zijwegen en doorgangen. Goed mogelijk om hier de weg kwijt te raken, gelukkig had ik nog de miniHomer om bij een geheel andere uitgang de weg terug te kunnen vinden. Buiten gaan de winkeltjes gewoon verder. Het is vandaag regenachtig in Istandbul, dus een goede dag om overdekt te winkelen, dat vonden busladingen met andere toeristen ook. Van Otto begrepen dat de reparatie wel eens zou kunnen lukken, later hierover een wat definitiever bericht.
Paul intussen naar de Cistern Basilica gegaan de ondergrondse wateropslag die door de gewelven op zuilen veel van een Basiliek weg hebben. Bij terugkomst was Otto met motor weer bij het hotel. De operatie is grotendeels geslaagd, maar de koppelingsveren moesten wel minder strak waardoor de kans op slippende koppeling bij veel gas groter wordt.