Leh, ladakh

Manali-Keylong

Een tijdje geen mogelijkheid gehad onze website bij te werken. Vanaf Solan naar Manali gereden, de poort naar de echte Himalaya.

De eerste reidag vanaf Manali naar Keylong was gelijk de vuurdoop. We moesten de Rothang La over, een pas van bija 4000 meter. Niet de hoogste, maar met afstand de moelijkste. Enorme hoeveelheden blubber en regen. Na twee haarspelsbochten dachten we dat er wel weer een soort van weg zou komen, maar dat bleek een foute veronderstelling. Zo ongeveer 10 kilometer klimmen door de blubber. Gelukkig konden we Liesbeth en de bagage met een taxi-jeep meegeven zodat we lichte konden worstelen met de zuigende blubber. Opluchting toen we boven waren, kapot waren we. Zo'n zware enduro hebben we nog niet eerder meegemaakt. Daarna afgedaald naar Keylong, een rustig plaatsje tussen de pieken van de Himalaya.

Inmiddels maakt de motor van Marc zorgwekkende geluiden.Waarschijnlijk een kapot lager. Reparatie in keylong is niet mogelijk. We gaan een dagje luieren in Keylong.

Dit dagje worden er uiteindelijk drie. Keylong is geisoleerd geraakt van de wereld door sneeuw en regenval. We kunnen niet vooruit of achteruit. De pas van Rothang is afgeloten (verbaast ons niets) en de eesrte pas naar Leh, de Lachalung La is eveneens gesloten door sneeuw. Wachten dus.

Keylong-Pang

Eindelijk lijkt het te kunnen. We vertrekken naar een tentenkamp in Pang omdat we niet in een keer Leh kunnen halen. Liesbeth en een deel bagage gaat met een jeep mee, samen met twee Russinen en twee Indiase jongens, leuk gezelschap waar we een tijdje mee opgetrokken zijn.

De rit valt mee in vergelijk tot de Rothang pas. Wel veel blubber, gaten en sneeuw, maar je verlegt je grenzen nietwaar.

Uiteindelijk via prachtige passen (ook va boven de 5000 meter) en dalen in Pang gekomen. Gelijk een tibetaanse tent geregeld om te overnachten. De Jeep rijdt door met Liesbeth.

Enige uren later komt de Jeep terug. De chauffeur is ziek (drank de vorige avond) en hij wordt door de Indiase jongens overtuigd niet verder te rijden (in het donker). Dus slapen we met een mooi gezelschap in een natte en koude tent op 4300 meter.

Pang-Leh

's morgens geeft Paul aan niet in staat te zijn om te rijden: hoogteziekte. We zullen Paul dus op een andere manier in het lager gelegen Leh moeten krijgen.Blijven is vanwege de hoogteziekte geen optie. Faiz, een van de Indiase jongens wil Pauls motor wel rijden. Paul dus in de Jeep en we vetrekken. Een barre tocht. Sneeuw en koude op de hoogvlakte van Moor. Tijd geleden dat ik zulke koude handen en voeten had. Faiz geeft geen kik ook al heeft hij nog niet eerder zulke kou en ontbering op de motor meegemaakt. Zijn rijden gaat fantastisch ook al is het weer geen eenvoudige tocht. We bedwingen onderweg de Tanglang La, de een na hoogst berijdbare pas ter wereld, ongeveer 5300 meter hoog. Faiz en wij vinden het prachtig. Dan dalen we af naar Leh, het weer klaart op en onze spieren ontdooien.

In Leh een paar dagen blijven om het geluid van Marc zijn motor te laten verhelpen en de Khardung La (hoogst bereidbare pas ter wereld) te bedwingen.

Leh

De motor van Marc heeft een uitgelopen krukas hoofdlager. De rolletjes liggen los in het lager en de lagerkooi en vernield. Een wonder dat hij met dit lager de route van Manali tot Leh heeft volbracht!

Vandaag wordt het gerepareerd. Blok is volledig uit elkaar. Dit gebeurt allemaal buiten in het zand. We moeten maar denken dat al die andere Enfields die hier rijden ook zo behandeld worden en deze rijden ook allemaal. Het arbeidsloon van deze reparatie: 25 euro...